11 marca obchodzimy Dzień Sołtysa – święto, które jest okazją do wyrażenia uznania i podziękowania wszystkim sołtysom za ich codzienną pracę i zaangażowanie. Sołtys to funkcja o wielowiekowej tradycji.
Dla niektórych może to być sporym zaskoczeniem, ale instytucja Sołtysa istnieje w Polsce od XII w. „Sołtysi są jedną z najstarszych, jeśli w ogóle nie najstarszą instytucją państwa polskiego od XIII po XXI w. Przetrwali Piastów, Jagiellonów, państwo Krzyżackie, Andegawenów, Wazów, Królów elekcyjnych, państwo rozbiorowe i PRL” (Zygmunt Zell).
„W literaturze pojawiły się dwa odmienne stanowiska określające rolę i miejsce średniowiecznego Sołtysa. Pierwsze z nich ukazywało go jako przedstawiciela wsi reprezentującego ją w negocjacjach i konfliktach z panem.
Drugi pogląd głosił, że urząd Sołtysa był częścią składową ówczesnego feudalnego porządku społecznego, który drogą przywilejów umożliwiał czerpanie korzyści kosztem chłopów” (Joanna Radziewicz – „Rola Sołtysa na przestrzeni wieków”)
Choć na przestrzeni stuleci jego rola ulegała różnym przemianom, to wart podkreślenia jest fakt, że Sołtysi zawsze byli blisko swoich mieszkańców.
Ta swoista synergia nie jest przypadkowa, wśród Sołtysów modne jest stwierdzenie, że „Sołtys tyle może ile mu wieś pomoże”. Trudno nie zgodzić się z tą sentencją. Bez wsparcia i zaangażowania mieszkańców, „Sołtysowe pomysły” pozostaną jedynie marzeniami.
Dziś Sołtys to osoba uniwersalna, mówi się że to człowiek orkiestra.
Organizator życia społecznego, kulturalnego i gospodarczego. Inicjuje lokalne przedsięwzięcia i integruje społeczność wokół wspólnych celów.
178 
